Video’s
Bekijk, beluister en ervaar het VU-Kamerkoor.
Jan Pieterszoon Sweelinck
Chantez à Dieu chanson nouvelle
Roel van Oosten
Utopia
OH VUKK! Visioenen van 2068
Hoe ziet de wereld er over 50 jaar uit? De toekomst gaat iedereen aan, maar ernaar toeleven gaat alleen als je je er ook een voorstelling van kunt maken. Het VU-Kamerkoor grijpt haar 50-jarig jubileum aan om de toekomst met een kunstenaarsblik te beschouwen en te zingen over klimaatverandering en de zorgen over wat komen zal.
Schrijver Wytske Versteeg verwerkte de toekomstvisioenen van de koorleden in een libretto waar maar liefst vier componisten mee aan de slag gingen. Roel van Oosten, Merlijn Twaalfhoven, Ernst Reijseger en Imre Ploeg schetsen ieder een mogelijk toekomstbeeld, van dystopie tot utopie.
Het kan lastig zijn je een voorstelling te maken van iets ontastbaars als klimaatverandering. Merlijn Twaalfhoven maakt in Gras dat niet bezeten is de klimaatverandering hoorbaar door de temperatuurmetingen van NASA van 1880 tot nu om te zetten in muziek. De luisteraar wordt aangezet om na te denken over de steeds verdergaande opwarming van de aarde en stijging van de zeespiegel: staat het warme water ons straks aan de lippen?
Ernst Reijseger schetst in Ooit was elk woord een lied een duistere toekomst vol ziektes. Kun je nog wel zingen in een wereld die wemelt van dodelijke virussen? Maar wie weet zullen we erin slagen, het niet zo ver te laten komen.
Roel van Oosten tekent een voorzichtig optimistisch toekomstbeeld in Utopia: komt er misschien een omslagpunt?
In het werk van Imre Ploeg, Wat gezegd moet worden dat is dit, is er niet alleen ruimte voor de dingen die voorbijgaan, maar ook voor wat altijd zal blijven: liefde en menselijkheid.
Opname door Joost Kist voor de Concertzender
Videobewerking door Chantal Bekker, GraphicAlert.com
Utopia
I. We kwamen hier …
We kwamen hier we droomden
wie we waren: levens voor ons
als het water dat we volgden
onze huiden bleven achter op het strand
We waren niets; we zouden worden
in het paradijs dat morgen hier zou zijn
II. Misschien komt er een omslagpunt …
Misschien komt er een omslagpunt
Is daar een ramp voor nodig?
Misschien is dat niet zo erg als ik nu denk
Build your own WikiHouse and 3D print a
bridge over your garden ditch.[Bouw je eigen Wiki-Huis en 3D-print een
brug over de sloot in je tuin]
Je houdt hoe dan ook wel een wereld over,
en waarschijnlijk ook wel mensen.
III. Omdat er niets …
Omdat er niets nog niet gezegd
beoordeeld, vastgelegd is
hebben we lege handen.
Waar is de lucht nog zwart
de kaart nog leeg
het oerwoud niet ontdekt
diep onder de grond misschien
als je goed luistert het geruis
van een rivier in staat
ons te vervoeren
“Intuïtief heb ik teksten gezocht die bij mijn muzikale idioom passen, wat zowel swingend jazzy alswel meditatief is. Om verschillende sferen op te roepen ben ik uitgekomen op drie zeer verschillende fragmenten. Zo leenden de lichtere Engelse frases zich om het koor een meer virtuoze kant te laten tonen. In de tekst vond ik een mogelijkheid om de toekomst met vertrouwen tegemoet te treden, als je er voor open staat om dat te bereiken: ‘als je goed luistert’. Maar toch blijft er vanuit ons heden niets meer over dan een hoopvol denken over de toekomst: er is nog niets bekend en gezegd. De compositie eindigt dan ook met een onopgelost akkoord, als uitdrukking van het woordje ‘niets’.”
Bekijk het programmaboekje hier.
John Bennet
Weep, o mine eyes
Frank Martin
Credo (Messe pour Double Choeur)
Imre Ploeg
Wat gezegd moet worden dat is dit
OH VUKK! Visioenen van 2068
Hoe ziet de wereld er over 50 jaar uit? De toekomst gaat iedereen aan, maar ernaar toeleven gaat alleen als je je er ook een voorstelling van kunt maken. Het VU-Kamerkoor grijpt haar 50-jarig jubileum aan om de toekomst met een kunstenaarsblik te beschouwen en te zingen over klimaatverandering en de zorgen over wat komen zal.
Schrijver Wytske Versteeg verwerkte de toekomstvisioenen van de koorleden in een libretto waar maar liefst vier componisten mee aan de slag gingen. Roel van Oosten, Merlijn Twaalfhoven, Ernst Reijseger en Imre Ploeg schetsen ieder een mogelijk toekomstbeeld, van dystopie tot utopie.
Het kan lastig zijn je een voorstelling te maken van iets ontastbaars als klimaatverandering. Merlijn Twaalfhoven maakt in Gras dat niet bezeten is de klimaatverandering hoorbaar door de temperatuurmetingen van NASA van 1880 tot nu om te zetten in muziek. De luisteraar wordt aangezet om na te denken over de steeds verdergaande opwarming van de aarde en stijging van de zeespiegel: staat het warme water ons straks aan de lippen?
Ernst Reijseger schetst in Ooit was elk woord een lied een duistere toekomst vol ziektes. Kun je nog wel zingen in een wereld die wemelt van dodelijke virussen? Maar wie weet zullen we erin slagen, het niet zo ver te laten komen.
Roel van Oosten tekent een voorzichtig optimistisch toekomstbeeld in Utopia: komt er misschien een omslagpunt?
In het werk van Imre Ploeg, Wat gezegd moet worden dat is dit, is er niet alleen ruimte voor de dingen die voorbijgaan, maar ook voor wat altijd zal blijven: liefde en menselijkheid.
Opname door Joost Kist voor de Concertzender
Videobewerking door Chantal Bekker, GraphicAlert.com
Wat gezegd moet worden dat is dit
Wat gezegd moet worden dat is
dit: de dingen zijn niet wat ze eerder waren
nooit geworden wat ze ooit
hadden beloofd
Er is zijn hand die nu gerimpeld
toch nog steeds haar wangen streelt
er is de bank, het bed dat ze nog delen
er is de tijd die in de kamer hangt en
de verwachting, nooit helemaal verdwenen
Het kwijtraken dat verder gaat
en meer verloren raakt
de dingen
zijn er niet
om je aan vast
te houden, verdragen je
tastende hand stoïcijns; zij
hebben jou niet nodig
misschien was je er nooit
In deze luwte hebben doden
hun eigen taal en stad; vergeven
ons voor alles wat bij leven nooit
gezegd, nu in marmer gebeiteld
op hun vermoeide, lang verloren
lichaam rust. Een eekhoorn rent
over hun bed; een boom groeit uit
hun steen, een beeld houdt bloemen
in de hand.
Wat ze verdragen:
de voorbijgaande stad buiten hun muren;
ons scheve beeld van tijd, ook onze honger
die zelfs hen in rijen ordent, ons peilloze
verdriet, al deze hunkering die zij zo traag,
te snel ontgroeien.
“In het midden van het libretto vond ik de zin ‘Wat gezegd moet worden dat is dit’. Hier kon ik niet omheen. De passage die op deze zin volgt gaat op een hele mooie manier in op de vraag van de toekomst zonder hierin tot een antwoord te komen. De kernzin is voor mij ‘Er is zijn hand die nu gerimpeld toch nog steeds haar wangen streelt’. Een prachtige zin, waarin de vergankelijkheid en het onvermijdelijke sterven vermengen met de schitterende realisatie dat liefde eeuwig is.”
Bekijk het programmaboekje hier.
Rachmaninov
Bogoroditse Devo uit All-Night Vigil
i.s.m. Kamerkoor Venus
Ernst Reijseger
Ooit was elk woord een lied
OH VUKK! Visioenen van 2068
Hoe ziet de wereld er over 50 jaar uit? De toekomst gaat iedereen aan, maar ernaar toeleven gaat alleen als je je er ook een voorstelling van kunt maken. Het VU-Kamerkoor grijpt haar 50-jarig jubileum aan om de toekomst met een kunstenaarsblik te beschouwen en te zingen over klimaatverandering en de zorgen over wat komen zal.
Schrijver Wytske Versteeg verwerkte de toekomstvisioenen van de koorleden in een libretto waar maar liefst vier componisten mee aan de slag gingen. Roel van Oosten, Merlijn Twaalfhoven, Ernst Reijseger en Imre Ploeg schetsen ieder een mogelijk toekomstbeeld, van dystopie tot utopie.
Het kan lastig zijn je een voorstelling te maken van iets ontastbaars als klimaatverandering. Merlijn Twaalfhoven maakt in Gras dat niet bezeten is de klimaatverandering hoorbaar door de temperatuurmetingen van NASA van 1880 tot nu om te zetten in muziek. De luisteraar wordt aangezet om na te denken over de steeds verdergaande opwarming van de aarde en stijging van de zeespiegel: staat het warme water ons straks aan de lippen?
Ernst Reijseger schetst in Ooit was elk woord een lied een duistere toekomst vol ziektes. Kun je nog wel zingen in een wereld die wemelt van dodelijke virussen? Maar wie weet zullen we erin slagen, het niet zo ver te laten komen.
Roel van Oosten tekent een voorzichtig optimistisch toekomstbeeld in Utopia: komt er misschien een omslagpunt?
In het werk van Imre Ploeg, Wat gezegd moet worden dat is dit, is er niet alleen ruimte voor de dingen die voorbijgaan, maar ook voor wat altijd zal blijven: liefde en menselijkheid.
Opname door Joost Kist voor de Concertzender
Videobewerking door Chantal Bekker, GraphicAlert.com
Ooit was elk woord een lied
Ooit was elk woord een lied
totdat de eerste leugen werd verteld
Onder de woorden zijn gaten gevallen en een afgrond
Als de vink zwijgt
Als de mees zwijgt
Als de nacht valt
Als uit de kronen van de bomen
De vleermuis opstijgt
Het leven valt
De talen zijn gestorven
Tussen ons valt traag een veer naar beneden
Wanneer ik een kind zou zijn en ziek
zou ik daar lang naar kijken
De heimwee
maar in plaats daarvan de woorden
How to spot a cynic?
ask them about the future
and they will tell you about the past[Hoe herken je een cynicus?
vraag ze naar de toekomst
en ze beginnen over het verleden]
“Ik zie de toekomst als iets waarin het zingen in de verdrukking is geraakt. Onderling contact is gevaarlijk vanwege blootstelling aan virussen. De overheid controleert creatief samenzijn. Als subversieve daad bedient de jonge generatie zich van het zeer coole super-retro communicatiemiddel Morse. Morse en apps krijgen een rol in de muziek als men gasmaskers moet dragen tegen rondzwevende gifwolken. Het grote verlangen naar samen musiceren is ondanks alle gevaren niet uit te roeien.”
Bekijk het programmaboekje hier.
Ola Gjeilo
Ave Generosa
Merlijn Twaalfhoven
Gras dat niet bezeten is
Bekijk met ondertitels voor jaartallen en temperatuurverschil
OH VUKK! Visioenen van 2068
Hoe ziet de wereld er over 50 jaar uit? De toekomst gaat iedereen aan, maar ernaar toeleven gaat alleen als je je er ook een voorstelling van kunt maken. Het VU-Kamerkoor grijpt haar 50-jarig jubileum aan om de toekomst met een kunstenaarsblik te beschouwen en te zingen over klimaatverandering en de zorgen over wat komen zal.
Schrijver Wytske Versteeg verwerkte de toekomstvisioenen van de koorleden in een libretto waar maar liefst vier componisten mee aan de slag gingen. Roel van Oosten, Merlijn Twaalfhoven, Ernst Reijseger en Imre Ploeg schetsen ieder een mogelijk toekomstbeeld, van dystopie tot utopie.
Het kan lastig zijn je een voorstelling te maken van iets ontastbaars als klimaatverandering. Merlijn Twaalfhoven maakt in Gras dat niet bezeten is de klimaatverandering hoorbaar door de temperatuurmetingen van NASA van 1880 tot nu om te zetten in muziek. De luisteraar wordt aangezet om na te denken over de steeds verdergaande opwarming van de aarde en stijging van de zeespiegel: staat het warme water ons straks aan de lippen?
Ernst Reijseger schetst in Ooit was elk woord een lied een duistere toekomst vol ziektes. Kun je nog wel zingen in een wereld die wemelt van dodelijke virussen? Maar wie weet zullen we erin slagen, het niet zo ver te laten komen.
Roel van Oosten tekent een voorzichtig optimistisch toekomstbeeld in Utopia: komt er misschien een omslagpunt?
In het werk van Imre Ploeg, Wat gezegd moet worden dat is dit, is er niet alleen ruimte voor de dingen die voorbijgaan, maar ook voor wat altijd zal blijven: liefde en menselijkheid.
Opname door Joost Kist voor de Concertzender
Videobewerking door Chantal Bekker, GraphicAlert.com
Gras dat niet bezeten is
Hoor je me? ik hoor
houd vast
hoor je? ik luister
laat los
hoor je me? ik huil
Je weet niet wat ik was
Al de verkeerde vragen, niet
de juiste klank, gezichten bleek
als brood en al te zacht, we
kijken weg, staren voorbij, we
wachten op de piep van nadat alles
is al te bekend en toch maar geen
manier om die te laten horen.
Allemaal alleen in het heelal
De hemel boven ons te koud
beweeg me, lief, vergeef me
De aarde oud en niet gehecht
aan ons, ontroer me, lief
beroer me, raak me aan
altijd kijken we naar bospaden
waar niemand
vanachter glas naar gras dat
niet bezeten is, het bos leeg
op de bomen na, de heide steeds
op het moment van sterven
altijd stellen we ons voor dat iemand
met broodkruimels de weg baant
Wanneer we praten, liegen we
Maar als we zingen
“Toen ik de teksten van Wytske las ontstond er een ongemakkelijke mix van tegenstrijdige gevoelens. Ik proefde een diepe vrees voor de teloorgang van de natuurlijke wereld, vleugjes optimisme maar ook een soort poëtische droomtoestand. Ik heb gezocht naar fragmenten waaruit urgentie spreekt, maar die ons ook meevoeren als in een bizarre droom. Een toekomst die onvoorstelbaar vreemd is. Door de meetgegevens van NASA via een algoritme om te zetten in toonhoogte is klimaatverandering letterlijk hoorbaar. Het resultaat is zeer muzikaal en draagt een emotionele lading, die hopelijk het thema dichter bij de mensen brengt.”
Bekijk het programmaboekje hier.
Vaughan Williams
The Turtle Dove
Britten
Hymn to St. Cecilia
Joep Franssens
Harmony of the Spheres
Monteverdi
Lamento d’ Arianna
Moses Hogan (arr.)
Battle of Jericho
André Thomas (arr.)
Keep Your Lamps
Allen Koepke (arr.)
Wade in de Water
Arvo Pärt
Dopo la vittoria